അവസാന നാളുകൾ

വിട്ടൊഴിയാൻ മനസില്ല,

പിടിച്ചുനിൽക്കാൻ ശക്തിയുമില്ല.

കയ്പ്പുള്ള മരുന്നുപോലെ,

തുപ്പാനും തിന്നാനും കഴിയാതെ.

പ്രണയമോ വേദനയോ,

മനസ് പിടിതരുന്നില്ല.

അടഞ്ഞ വാതിലിന് മുമ്പിലാണ് ഞാൻ.

ഒരിക്കൽ സ്വപ്നമായത്,

ഇന്ന് അവിശ്വാസത്തിന്റെ മേഘം.

വാക്കുകൾക്ക് പിന്നിൽ കുത്തുകൾ,

ചിരിയിൽ സംശയത്തിന്റെ നിഴൽ.

ഒരുമിച്ചു നിൽക്കുമ്പോഴും,

ഹൃദയം വേറിട്ട് ദൂരെയാകുന്നു.

കൈകളിൽ പിടിച്ചിരിക്കുന്നത്

സ്വപ്നമല്ല, കനലാണ്.

വാക്കുകൾക്ക് മധുരമില്ല,

കുത്തുകൾ മാത്രം.

എന്റെ ഹൃദയം

അവിശ്വാസത്തിന്റെ അടുക്കളയിൽ

ചുട്ടു കരിഞ്ഞ

വിട്ടുപോകില്ല ഒരിക്കലും

നീ തീർത്ത വേദനയുടെ

കനൽ നെഞ്ചിലേറ്റി കൂടെ കാണും